ﺍﻟﻮﺩﺍﻉ للسعدية بنت الشارف بخيرة

ﺍﻟﻮﺩﺍﻉ للسعدية بنت الشارف بخيرة
ﺍﻟﺒﺎﺭﺡ ﺳﻬﺮﺕ ﻭﺍﻟﺒﺎﺭﺡ ﺑﻜﻴﺖ***ﻭﺍﻟﺒﺎﺭﺡ ﻛﺘﺒﺖ ﻗﺼﻴﺪﺓ ﻭﺩﺍﻉ
ﻭﺩﻣﻌﻪ ﻋﻴﻨﻲ ﻗﺎﻃﺮﻩ ﻓﻜﻞ ﺑﻴﺖ*** ﻭﺩﻣﻌﻪ ﻋﻴﻨﻲ ﺷﻤﺨﺖ ﺍﻟﻮﺭﻗﻪ ﻗﺎﻉ
ﻭﺩﻣﻌﺖ ﻋﻴﻨﻲ ﺑﻜﻴﺘﻬﺎ ﺣﻴﻦ ﻧﻀﺮﻳﺖ***ﺗﺒﻜﻲ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﻣﻴﻦ ﻳﺸﺘﺪﻭ ﻟﻮﺟﺎﻉ
ﺻﺒﺮﻱ ﻓﺎﺕ ﺍﻟﺤﺪ ﻋﻴﺎﻧﻲ ﻭﻋﻴﻴﺖ***ﻭﺍﻧﺎ ﻭﺍﻧﺖ ﻛﻠﺒﺨﻴﻞ ﻣﻊ ﺍﻟﻂﻤﺎﻉ
ﺍﻧﺖ ﺑﺨﻴﻞ ﻓﺎﻟﻤﺤﺒﻪ ﻣﺎ ﺯﻛﻴﺖ***ﻭﺍﻧﺎ ﻃﻤﻌﻲ ﻃﻤﻌﺔ ﻟﻮﺣﺶ ﻳﻠﺎ ﺟﺎﻉ
ﺑﺨﻴﻞ ﻭﻣﻦ ﻋﻮﺍﻃﻔﻚ ﻣﺤﺎﻝ ﻋﻂﻴﺖ***ﻭﻟﻲ ﺩﺍ ﺷﻲ ﺣﻖ ﻣﻦ ﻋﻨﺪﻙ ﺩﺭﺍﻉ
ﻃﻠﺎﺑﻪ ﻭﻭﻗﻔﺘﻠﻚ ﻗﺪﺍﻡ ﺍﻟﺒﻴﺖ***ﻭﻧﺴﺘﻨﻰ ﻓﻂﻠﺘﻚ ﻣﻦ ﺳﺎﻉ ﻟﺴﺎﻉ
ﻛﻴﻨﺪﺧﻞ ﻭﺍﻧﺖ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺎ ﺣﻠﻴﺖ***ﻭﺩﺍﺭ ﺍﻟﻀﻴﻔﻪ ﺩﺍﻳﺮﻟﻬﺎ ﺍﻟﻒ ﺑﻠﺎﻉ
ﺟﺎﻫﻴﺘﻚ ﺑﺠﺎﻩ ﺣﺒﻲ ﻭﺗﺮﺟﻴﺖ***ﻭﺗﻮﺳﻠﺖ ﺑﻜﻞ ﺃﺳﺒﺎﺏ ﺍﻟﺈﻗﻨﺎﻉ
ﻭﻣﺪﺣﺘﻚ ﺑﻘﺼﺎﻳﺪ ﺍﻟﺸﻌﺮ ﻭﻏﻨﻴﺖ***ﻭﻗﻠﺖ ﺑﺤﺎﻝ ﺍﻟﺸﻌﺮ ﻳﻮﻗﻔﻠﻲ ﺷﻔﺎﻉ
ﺳﺎﻋﻪ ﻭﺍﻟﻮ ﻣﺎ ﻏﻨﻤﺖ ﻭﻟﺎﻧﺎﻟﻴﺖ***ﻭﻣﻮﺍﺱ ﺍﻟﺨﻴﺒﻪ ﻫﺪﺍﺕ ﺍﻟﻘﻠﺐ ﺭﺑﺎﻉ
ﻭﺍﺵ ﺍﻟﺴﺒﻪ ﻭﻗﻮﻟﻲ ﻟﻴﺎﻩ ﺟﻔﻴﺖ***ﻣﺎ ﺑﻴﻨﺎﻧﺎ ﻣﺨﺎﺻﻤﻪ ﻭﻟﺎ ﻧﺰﺍﻉ
ﻛﺘﺒﺖ ﺍﻟﻜﺎﺗﺒﻪ ﻭﺑﻬﻮﺍﻙ ﺗﻠﺎﻗﻴﺖ***ﻭﻣﺎﻟﻮ ﻟﻴﻚ ﺟﻮﺍﺭﺣﻲ ﻭﺍﻟﻘﻠﺐ ﻧﺼﺎﻉ
ﺳﻜﻨﺘﻚ ﻓﻲ ﻋﻤﺎﻕ ﻗﻠﺒﻲ ﻭﺗﻤﻨﻴﺖ***ﻳﻜﺒﺮ ﻏﺮﺍﻣﻨﺎ ﻭﻳﻂﻮﺍﻝ ﻭﻳﻮﺳﺎﻉ
ﺣﺒﻴﺖ ﻭﻣﺎ ﺣﺸﻤﺖ ﺑﻴﻚ ﻭﻟﺎ ﺩﺳﻴﺖ***ﻭﺷﻜﺮﻱ ﻟﻴﻚ ﺟﻬﺎﺭ,ﺑﻴﻪ ﺧﺒﺮﻧﺎ ﺷﺎﻉ
ﻧﻔﺘﺎﺧﺮ ﻭﻧﻘﻮﻝ ﺣﺒﻴﺘﻚ ﻭﺑﻐﻴﺖ***ﺣﺒﻚ ﻓﺨﺮ ﻋﻠﺎﻩ ﻧﺨﻔﻴﻪ ﺑﻘﻨﺎﻉ
ﻭﻋﻠﺎ ﺟﺎﻟﻚ ﻳﺎ ﻟﻌﻤﺮ ﺷﺘﺎ ﻗﺎﺳﻴﺖ***ﺷﻔﺖ ﻣﺤﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﻪ ﻭﺍﻟﻬﻢ ﻧﻮﺍﻉ
ﺷﻔﺖ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﻭﺻﻠﺖ ﻋﻨﺪﻩ ﻭﻭﻟﻴﺖ***ﻭﻋﻠﻰ ﺟﺎﻟﻚ ﻋﺎﻳﺮﻭﻧﻲ ﺑﻠﺨﺪﺍﻉ
ﻭﺍﻟﻤﻨﺸﺎﺭﻩ ﻓﺘﺘﻮﺍ ﻟﺤﻤﻲ ﺗﻔﺘﺎﺕ***ﻟﺴﺎﻧﺎﺕ ﻟﺤﺴﻮﺩ ﻳﻘﻂﻌﻬﻢ ﻗﻂﺎﻉ
ﻭﺍﻧﺎ ﺑﻴﻪ ﺭﺿﺎﻳﺘﻚ ﻟﻮ ﻛﺎﻥ ﺭﺿﻴﺖ***ﺷﻌﻨﺪﻱ ﻓﻠﻐﺘﺒﻪ و ﺍﺷﺎﺭﺓ ﻟﺼﺒﺎﻉ
ﻃﺎﻝ ﻋﻠﻴﻪ ﻟﺤﺎﻝ ﻭﻋﻴﻴﺖ و ﻣﻠﻴﺖ***ﻭﻏﺎﺿﺘﻨﻲ ﺧﻴﺒﺘﻲ ﻣﻊ ﺍﻟﻮﻗﺖ ﻟﻲ ﺿﺎﻉ
ﺭﺍﺡ ﺯﻣﺎﻥ ﻟﻌﺸﻖ ﻗﻔﺎ ﻭﺍﻧﺎ ﺟﻴﺖ***ﺻﺒﺖﺭﻭﺣﻲ ﻏﻴﺮ ﻭﺣﺪﻱ ﺭﺣﻠﻮ ﻗﺎﻉ
ﻓﻲ ﻣﻴﺰﻱ ﺭﺍﻧﻲ ﻟﺎ ﻧﺸﻜﻞ ﻇﻨﻴﺖ***ﻣﻦ ﻭﺣﻲ ﺍﻟﻮﻫﻢ ﻭﺍﻟﺴﺮﺍﺏ ﺑﻨﻴﺖ ﻗﻠﺎﻉ
ﻭﺟﻪ ﺍﻟﻂﻮﺑﻪ ﻣﺎ ﻳﺒﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﻧﺤﻴﺖ***ﻭﺍﻟﺮﺍﺷﻲ ﻣﺎ ﻳﻠﺎﻳﻤﻪ ﺧﻴﻄ ﺍﻟﺘﺮﻗﺎﻉ
ﻫﺬﺍ ﻭﻳﻦ ﺟﺒﺮﺕ ﻋﻘﻠﻲ ﻭﺗﻜﺎﻛﻴﺖ***ﻭﺑﻌﺪ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﺍﻟﻂﻮﻳﻞ ﺑﺎﻥ ﺍﻟﻔﺠﺮ ﺷﻌﺎﻉ
ﺑﻴﺎ ﻗﻠﺒﻲ ﺳﺎﻛﻨﻪ ﺭﻳﺢ ﻋﻔﺎﺭﻳﺖ***ﺳﺎﻳﻖ ﺑﻴﻪ ﺷﺮﺍﻉ ﻓﻲ ﺑﺤﺮ ﺍﻟﻀﻴﺎﻉ
ﺑﺮﻛﺎﻙ و ﺑﺮﻛﺎﻙ ﻭﺭﺟﻊ ﻛﻴﻤﺎ ﺟﻴﺖ***ﻣﺎ ﺗﺒﻘﻰ ﻓﺎﻟﺴﻮﻕ ﻣﺎ ﺗﺘﻠﺤﻖ ﻣﻦ ﺑﺎﻉ
ﻟﺎ ﺗﻬﺠﻲ ﻭﻟﺎﺗﻌﺎﺩﻱ ﻣﻦ ﺣﺒﻴﺖ***ﻭﺫﻛﺮﻩ ﺑﻠﺨﻴﺮ ﻭﺗﺮﻛﻪ ﻟﻠﺴﺎﻉ

ﺍﻟﺸﺎﻋﺮﻩ ﺳﻌﺪﻳﻪ ﺑﻨﺖ ﺍﻟﺸﺎﺭﻑ بخيره